شاید بتوان گفت یکی از سخت‌ترین مراحل عکاسی برای یک عکاس «انتخاب» موضوع، هدف، سوژه و بافت مکانی و زمانی عکس است. زمانی‌که تکه‌ای از واقعیت در قالب کوچک چهارضلعی دریچه‌ی دوربین می‌ریزد و شکل آن را به خود می‌گیرد، مجموعه‌ای از انتخاب‌های منظم و نامنظم عکاس را در رسیدن به آن مقصود یاری داده است که احتمالا تا همیشه مثل رازی بین عکاس و دوربین‌اش مگو باقی خواهد ماند.

 

در دنیای خیال و تخیل، واقعیات و اشیاء دور از دسترس و دست‌نیافتنی می‌نمایند. رنگ‌ها، درخشش و نورهای واقع در خیال، اشباح و سایه‌هایی هستند که در نهایتِ سبکی، حجمی از وهم و مخیله‌ را اشغال کرده‌اند. اما وقتی عکاس «انتخاب» می‌کند پنداشتش را به دنیای واقعیات متصل کند و وهم و حقیقت را به‌هم بیامیزد، داستان عوض می‌شود. همه‌چیز رنگ انتخاب به خود می‌گیرد. موفقیت در گروی انتخاب‌های درست عکاس رقم می‌خورد و زیبایی به درست‌ترین نحو ممکن قاب‌بندی می‌شود. در دنیای عکاسی تفاوت در انتخاب نوع به‌تصویرکشیدن جهان و ملحقاتش، سبک‌های مختلفی را ایجاد کرده است.

 

انتخاب در به‌تصویر‌کشیدن مفهوم، انتزاع و واقعیات ملموس روزمره یا چشیدن چاشنی هیجان‌انگیز به‌تصویر‌کشیدن اعماق آسمان و کهکشان‌ها انتخابی است که به زعم من، عکاس را به جهانی فراتر از جهان خیال‌گونه‌ی ذهن می‌برد. انتخاب جهان‌ ستاره‌ها و دنیای آسمان‌ها به‌عنوان بافت مکانی عکس علاوه‌بر اینکه منجر به خلق آثار شگفت‌انگیز و خالقان بی‌بدیلی شده است، به عکاسی و قاب عکس معنایی متفاوت و خاص بخشیده است.

 

عکاسی نجومی (Astrophotography) شامل عکاسی از اجرام آسمانی، کهکشان‌ها، سحابی‌های بزرگ، ستاره‌های بی‌شمار منظومه‌ی شمسی و ثبت شگفتی‌های بی‌بدیل جهان هستی است که در نهایت به سه دسته‌ی؛ عکاسی از عمق فضا، عکاسی از منظومه خورشیدی و عکاسی با میدان دید باز تقسیم می‌شود. ابزار مورد استفاده در این سبک تلسکوپ‌های قوی و دوربین‌های فوق پیشرفته است تا بتواند سرعت حرکت ستاره‌ها و جابه‌جایی مکان ماه و اجرام دیگر را ثبت کند.

 

 

 

حانیه عامل

برای خواندن مقالات بیش‌تر از این نویسنده ضربه بزنید.